NİSAN

Bugün hüzün var, havadan mıdır, bana mı özel bilmiyorum. Nisan en sevdiğim aydır. Çünkü her Nisan 1 yaş daha gençleşirim ben:) Her nisan önce kayısı çiçekleri açar, bütün sokaklar çiçek dolar, üzerlerinde arılar, doğa canlanır. Peşinden armut çiçekleri açar, daha iri, daha beyaz , laleler çıkar soğanlarından, sümbüller gülümser bana, toprak uyanır, sevgi uyanır.

Bu bahar yine uyandı herşey ama bir eksikle, ben uyanamadım, Nisan geldi diyemedim, "Ohhhh Beeee" çekemedim" ...

Çiçekler olanca gücüyle açmakta, sevgili Funda hala uyumakta:)

Bir yumruk var boğazımda , yutkundukça daha da büyüyen, bir tortu var kalbimde, siyah simsiyah her yer... Bulutlanmış alt beynim, üst beynim yönetmekte reflekslerimi....

Oysa ben alt beynimle görürdüm çiçeklerimi her Nisanda , hep kalbimle koklardım onları, şimdi uyanamadı kalbim, beynimse sadece nefes almak komutunu veriyor bünyeme...

Başka da bir numaram yok yani:)

Çiçekler solacak, yaz gelecek ve ben bu gidişle bu Nisanda 1 yaş gençleşemeyeceğim, 10 yaş yaşlanacağım...

"Canlanmalısın" diyorum Funda, nefesini derince alıp koşmalısın papatyalara, kalkıyorum ayağa, ama omuzlarımda bir ton yük, yıkılıveriyorum olduğum yere...

Papatyalar orda, bense burda.....