"HERŞEY BİTTİ" ANLARI

Bazen ağır geliyor yaşamak, bazen herşey anlamsız, bazen heryer karanlık.... Bitmeyen özlemler, tükenmeyen tükenmişliklerle sürüklenip duruyoruz şu koca ama hiç dünyada... Zaman akıp giderken hiç geçmez sanıyoruz yıllar, oysa yıllar koştururken dolu dizgin, geriye sadece göz kenarlarımızdaki kırışıklıklar ve kalbimizdeki zedelenmeler kalıyor.

Her yaşanan fırtına bir çentik atıyor yüreğimize, farketmesekte ne kadar acıdığını, anlamasakta o anki hasarı ,yıllar geçtikçe birleşiyor çentikler ve kocaman bir yara oluyor kalp. Acıyor, acıyor, acıyor....

İnsanlar umarsızca harcıyor verdiğin hakları, insanlar hor kullanıyor sunduğun sevgiyi ve bitiriyorlar içindeki sevinçleri. Birde bakıyorsun ki geriye sadece gözpınarlarında akmaya hazır bekleyen bir damla yaştan başka birşey kalmamış...

Ayakta kalmaya çalıştıkça biri mutlaka çelme takıyor, ayakta kalmaya çalışsanda sırtını verdiğin destek aniden çekilip seni yanlız bırakıyor ve sen yuvarlanıyorsun boşluğa... Yuvarlanıyorsun, yuvarlanıyorsun, yuvarlanıyorsun....Sonra tekrar doğrulmaya çalışıyorsun, başka avuntularla, başka desteklerle, başka ellerde... Ta ki yine desteksiz kalana kadar, ta ki tekrar yuvarlanana kadar...

Bitmiyor dibe vurmalar, bitmiyor "artık herşey bitti" düşüncelerin, hep yeniden hep yeniden kalkıyorsun ayağa, "güçlü olmalıyım" diye.İnciniyorsun ,kalkıyorsun tekrar "ben onları seviyorum , olsun" diye.Kırılıyorsun, kalkıyorsun tekrar "tamir olurum yeter ki başkaları kırılmasın" diye.

Bitmiyor dibe vurmalar, kimse gelipte yanına "ben varım" demiyor, herşey bitti anlarında yanında gerçekten kimse olmuyor, olanlarda bir şekilde seni suçluyor, bakıyorsun ki destek yerine suçu sana yıkmışlar, tabii bir suç varsa ortada... İstediğin sadece biraz başının okşanmasıdır oysa... İstediğin birilerinin "ben yanındayım" demesidir, istediğin sadece koşulsuz güvendir, ama hakimler oturur koltuğa " sen bunları yapıyorsun o yüzden oluyor, ben sana demedimmi , senden kaynaklanıyor" sözleri sıralanmaya başlar. Oysa sadece susup başının okşanmasıdır o andaki ihtiyacın ve " üzülme ne olursa olsun ben varım" kelimelerini duymaktır. Sakinlik, sıcaklık, güven istersin sadece sessizlik ve güven,ama olmaz, herkes yargılamak zorundadır ve konuşur konuşur konuşur...

Önemsemezsin bunları, herkes iyi olsun da sen hırpalansan da önemsemezsin. Gün gelir biriken bu çentikler eskisinden daha güçlü çıkar karşına ve kendini güçsüz hissedersin, taaaa ki tekrar "ayağa kalkmalıyım, ben güçlüyüm" psikolojisini kazanana kadar... Hayat işte böyle sürüp gider ve döner durur sana aldırış etmeden bu koskocaman ama hiç dünya....

BEN!