güneş girmesin penceremden,
dostlar çalmasın evimin kapısını,
gülümsemesin sabah bana.
ben böyle yaşıyorum
karanlık ve yalnızlıkta.
karanlıkta her şeyi istediğin gibi görürsün
ve yalnızlıkta kimsenin seni üzme ihtimali yoktur.
karanlıkta
gözlerin kamaşmaz ışıktan,
ve yalnızken konuşursun aynalarla.
karanlık ve yalnızlık....
ama
illaki de çiçek açmalı balkonumdaki sardunya,
ben ona günaydın demeliyim
ve
o sardunya solmalı
ben ona hoşçakal demeliyim
bir nehir akmalı
bir yağmur yağmalı
yağmur nehri coşturmalı...
karanlık ve yalnızlık seçimim,
ama illaki çiçek açmalı,
illaki nehir coşmalı.
27 Şubat 2009 Cuma
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
5 yorum:
Harika şiirlerin var,tebrik ederim..Bunu çok sevdim,kendimi gördüm..teşekkür ederim ya..
:) Sağol canım.
gerçekten çok etkileyici şiirlerin var. okuduğum zaman kayboluyorum içinde... sanki ordaki ben gibi hissediyorum. iyi geceler.
mehtap ve neslihan beğenmenize çok sevindim inanılmaz mutlu ettiniz beni:) çok çok teşekkür ederim.
Üzülme ihtimaline karşı karanlıklara çekilmek ne acı. Kimse bu duruma getirilmemeli. Ama oluyor işte, oluyoruz..
Güzel şiir. Elinize yüreğinize sağlık.
Yorum Gönder